BEZPIECZEŃSTWO I UMIEJĘTNOŚCI:

Czy wspinanie jest niebezpieczne?

Wprawdzie wspinaczka jest zaliczana do tzw. ”sportów ekstremalnych”, jednak jej halowa odmiana przy zachowaniu wszelkich zasad bezpieczeństwa, dla osoby przeszkolonej jest sportem bezpiecznym.

Takie przeszkolenie przysługuje u nas  każdej początkującej osobie (należy się wcześniej umówić)

Jestem zupełnie ”zielony”, nigdy dotąd nie miałem styczności ze wspinaczką. Czy jest na miejscu ktoś, kto mi pomoże i powie co mam robić?

Oczywiście. Dyżurujący na hali instruktor odpowie na wszystkie Wasze pytania, a także dokona przeszkolenia wstępnego, obejmującego zasady bezpieczeństwa, używanie sprzętu i technikę asekurowania.

Nie jestem sprawny fizycznie – czy dam sobie radę?

Naprawdę każdy może się wspinać! Uprawianie wspinaczki nie zawsze musi oznaczać pokonywanie niezmiernie trudnych dróg. Można równie dużo radości i satysfakcji czerpać z wspinania rekreacyjnego, po prostu dla relaksu.

W naszym Centrum przygotowaliśmy miejsca specjalnie przeznaczone dla tych, którzy zaczynają lub dopiero chcą zacząć się wspinać.

Jeśli ktoś jednak będzie chciał podnosić swoje umiejętności wspinaczkowe to zapewniamy różnego rodzaju kursy, treningi i sekcje. Mogą one również być sympatyczną formą rozrywki, mobilizującą do regularnej aktywności fizycznej.

WSTĘP I SPRAWY FORMALNE:

Nigdy wcześniej się nie wspinałem/am. Czy każdy może wejść i wspinać się na sztucznej ścianie?

Tak. W celu przyjścia po raz pierwszy na ściankę wspinaczkową, prosimy o wcześniejszy kontakt z recepcją obiektu, który chcecie odwiedzić. Jeśli będzie potrzebne wsparcie instruktora lub szkolenie z zasad asekuracji, niezbędna jest wcześniejsza rezerwacja wizyty.

Czy cena biletu wstępu jest ceną za godzinę wspinania?

Bilet wstępu upoważnia do korzystania z hali przez 2,5h

UBRANIE I SPRZĘT:

Czy potrzebuję jakiś specjalistyczny sprzęt aby wspinać się na sztucznej ścianie?

Nie potrzeba żadnego specjalistycznego sprzętu! Wszystko zapewniamy na miejscu – dysponujemy wypożyczalnią sprzętu. Znaleźć w niej można wszystko co potrzebne – uprzęże, przyrządy asekuracyjne, buty.

Jak ubrać się do wspinania?

Potrzebny jest wygodny strój nie krępujący ruchów. Może to być standardowy strój sportowy. Buty powinny być dobrze dopasowane, ”trzymać” stopę i nie mieć zbyt sztywnej i grubej podeszwy.

Jeżeli w późniejszym czasie będziecie chcieli zakupić profesjonalne buty wspinaczkowe, poradę co do wyboru firmy i modelu możecie również uzyskać u naszych instruktorów.

SŁOWNICZEK

Wspinacze posługują się specyficznym żargonem, do którego są tak przyzwyczajeni, że sami często nie zdają sobie sprawy, iż mówią zupełnie niezrozumiale dla innych osób!

Dlatego podajemy tutaj podstawowe określenia i wyrażenia, ułatwiające rozszyfrowanie tego ”slangu”:

bulder (balder) – krótka sekwencja ruchów (najczęściej nie więcej niż kilka) po określonych chwytach i stopniach. Wspinaczka odbywa się bez liny, na niewielkiej wysokości.

Ten rodzaj wspinania nazywa się bulderingiem (balderingiem) od ang. ”boulder”, czyli ”głaz”, ponieważ narodził się z praktyki wspinania na kilkumetrowe głazy. Zdobywa obecnie coraz większą popularność, ponieważ nie wymaga dużej ilości sprzętu (tylko buty i woreczek na magnezję) ani asekurującego partnera – wspina się bowiem nad grubymi, przystosowanymi do tego materacami (ang. crash-pad), amortyzującymi ewentualny upadek. Miejsce na ścianie wspinaczkowej, przeznaczone do bulderingu nazywa się bulderownią (balderownią).

droga wspinaczkowa – przyjęty powszechnie sposób nazywania oznaczonych sposobów przejścia ściany . Podobnie jak w turystyce używa się określenia ”szlak”, w narciarstwie pojęcia ”trasa”, tak we wspinaniu mamy ”drogi”.

magnezja – biały proszek, służący wspinaczom do osuszania dłoni podczas wspinania. Nosi się go w specjalnym woreczku na magnezję, przymocowanym za pomocą paska lub sznurka z tyłu, na wysokości tali

obwód – seria ruchów po wybranych chwytach lecz dowolnych stopniach, tworząca zamknięte kółko. Obwody są jednym ze sposobów ćwiczenia wytrzymałości, więc najczęściej zawierają dużą ilość ruchów.

przyrząd asekuracyjny – specjalne, atestowane urządzenie, przeznaczone do wpinania liny, umożliwiające asekurującemu zablokowanie jej w przypadku gdy wspinający odpadnie od ściany i zawiśnie na linie.

skala trudności – opisuje obiektywną trudność pokonania drogi. W Polsce najczęściej używana jest dość skomplikowana skala, tzw. ”krakowska” (zwana inaczej skalą Kurtyki , od nazwiska słynnego alpinisty). Opisuje trudności cyframi Rzymskimi od I do VI, a powyżej VI stopnia trudności po kropce dodaje się kolejno, rosnące cyfry arabskie np. VI.1, VI.2, VI.3 itp. Ponadto, pomiędzy nimi są stopnie pośrednie, z plusami na końcu, np. VI.1+, VI.2+ itp. Skala nie jest zamknięta, jednak w Polsce propozycje wycen najtrudniejszych dróg sięgają obecnie stopnia VI.8

W niektórych rejonach wspinaczkowych używa się również innych skal, np. w Tatrach skali tatrzańskiej, której zapis wzorowany jest na międzynarodowej skali UIAA ( trudności opisują kolejne cyfry rzymskie ze stopniami pośrednimi opisywanymi poprzez + i – ).

trawers – poruszanie się podczas wspinania w bok. Często praktykowanym sposobem rozgrzewki jest właśnie trawersowanie nisko nad ziemią, co łatwo zauważyć na wielu halach wspinaczkowych.

uprząż – specjalne, atestowane ”szelki” zabezpieczające, do których wiąże sie linę asekuracyjną. Składają się z połączonych : pasa biodrowego i taśm udowych, czasem również pasa piersiowego (np. niektóre modele uprzęży dla dzieci)